شهید مرتضی جاویدی

مروری بر زندگی نامه سردار تنگه اٌحد شهید مرتضی جاویدی
چهار روز از عملیات والفجر گذشته بود و پادگان عظیم حاج عمران و... توسط رزمندگان دلیر اسلام به تصرف درآمده بود و در این راستا گردان فجر از سه طرف در تپه بردزرد محاصره‌ی شدید نیرو‌های بعثی بود و تنها یک راه عقب‌نشینی وجود داشت که این گردان به مدت چهار روز با ده‌ها شهید و زخمی و اسیر با دشمن زبون در جنگ بود و هراسی به خود راه نمی‌داد.
مروری بر زندگی نامه سردار تنگه اٌحد شهید مرتضی جاویدی
نوید شاهد فارس: شهید مرتضی جاویدی یکی از انسانهای به مقصد رسیده و مجاهدی که جان عاشق خود را به فرمان امام در کف گرفت و راه را بر دشمن میهن بست! که خود گفته بود: من هرگز اجازه نمی دهم ماجرای احد بار دیگر در تاریخ اسلام تکرار شود و آن تنها رزمنده ای بود که پس از رشادتهایش حضرت امام او را در آغوش گرفت و تقدیر خود را بر پیشانی بلند و آسمانی او بوسه زد.
او پس از خود ساختگی خویش به فکر ارتقاع بُعد معنوی نیروها نیز بود به طوری که مرتب تلاش می کرد کلاس های اخلاق در گردان برگزار شود.
در زیر مروری خواهیم داشت بر زندگی نامه و رشادتهای این دلیر مرد فارسی:

در بیست و دوم تیر سال 1337 در روستای جلیان فسا کودکی در یک خانواده مستضعف و مذهبی به دنیا آمد خانواده اش او را مرتضی نامیدند .
همزمان با تحصیل به کارهای مختلفی چون دامپروری و کشاورزی مشغول گردید تا بدینوسیله علاوه بر تأمین هزینه تحصیل به امرار معاش خانواده کمک نماید. وی تحصیلات خود را در سال ۱۳۵۶ با مدرک دیپلم تجربی با موفقیت به پایان رساند.
شهید جاویدی که برحسب دستور امام خمینی(ره) مبنی بر ترک پادگان ها از خدمت سربازی در رژیم ستم شاهی امتناع ورزید ،پس از پیروزی انقلاب با انگیزه ای متعالی به جمع آفتابی پاسداران پیوست و به عضویت این نهاد مردمی در آمد. تمام دوران حضور در سپاه در صحنه های خطر در داخل و خارج از کشور همیشه پیش قدم بود.
 
پس از شروع جنگ تحمیلی به خوزستان رفت و عاشقانه در عملیاهای مختلف شرکت کرد. او در ابتدا فرمانده گردان 941 بود.

 

 

فرماندهی گردان فجر:
 در عملیات والفجر مقدماتی ، گردان فجر و گردان 941 در مجاورت یکدیگر عملیات داشتند . یک شب قبل از شروع عملیات «شهید کیهان پور» به شهادت رسید و در حین عملیات هم «جلیل اسلامی» فرمانده گردان فجر مجروح شد. «مرتضی» به ناچار در حالیکه گردان 941 را هدایت می کرد هدایت گردان فجر را هم به عهده گرفت و از همان تاریخ به بعد فرمانده گردان فجر شد.

«جلیل اسلامی» پس از بهبودی و بازگشت به جبهه «مرتضی» را فرمانده گردان فجر می دانست و «مرتضی» نیز «جلیل» را فرمانده گردان فجر می خواند . تا اینکه شهید «جلیل اسلامی» در عملیات بدر مفقودالاثر شد .

گردان فجر تقریباً در تمام عملیاتها، از جمله والفجر 1 ، 2 ، 4 ، 8 خیبر، بدر، کربلای 4 و 5 و 8 کربلای 10 ، بیت المقدس 7 ، والفجر 10 و... شرکت کرد و در همه جا به تکلیف الهی خود عمل نمود و «مرتضی» گردان را برای خدمت به اسلام می خواست .
 
مجاهدات این شهید عزیز منحصر به گردان فجر نبود بلکه قبل از تأسیس گردان فجر از ابتدا در جنگ حضور همه جانبه داشت و در مناطق عملیاتی مختلف از جمله: عملیات ثامن الائمه ( شکست حصر آبادان ) - طریق القدس ( آزادی بستان ) فتح المبین بیت المقدس و آزادی خرمشهر - کرخه نور و کردستان و همه جای جبهه های نبرد فداکاری های زیادی نمود.
 

چرا شهید جاویدی را اشلو نامیدند:
  «مرتضی» با زبان عربی با عراقی ها حرف می زد و تکیه کلامش روی کلمه اشلو بود که مخفف همان «ای شی لونک » رنگ و روت چطوره بود .                                         
او هر روز صبح به فاصله هفتاد ، هشتاد متری عراقی ها ، روی خاکریز می ایستاد و دست هایش را دور دهان حلقه می کرد وبرای عراقی ها سخنرانی می کرد :
 اشلونک ... یا اخی ... صباح الخیر ! (یعنی رنگ وروت چطوره ... حال وروزت چطوره ...)

ظهر دوباره همان آش و همان کاسه ! مرتضی دست بردار نبود وروز روشن ، جلو چشم عراقی ها روی خاکریز می رفت و برای دشمن کلاس عقیدتی می گذاشت . گاهی هم از پشت بلندگو سوره واقعه را می خواند. اما جواب عراقی ها توپ و تفنگ بود.

این عمل مرتضی ترس و وحشت در دل نیروهای دشمن انداخت به صورتی که عراقی ها برای سرش جایزه گذاشتند . و او معرف شد به «اشلو» ...

نمی‌گذارم اُحُد دیگر تکرار شود
چهار روز از عملیات والفجر گذشته بود و پادگان عظیم حاج عمران و... توسط رزمندگان دلیر اسلام به تصرف درآمده بود و در این راستا گردان فجر از سه طرف در تپه بردزرد محاصره‌ی شدید نیرو‌های بعثی بود و تنها یک راه عقب‌نشینی وجود داشت که این گردان به مدت چهار روز با ده‌ها شهید و زخمی و اسیر با دشمن زبون در جنگ بود و هراسی به خود راه نمی‌داد.
ساعتی از روز پنجم گذشته صدای بی سیم فرماندهان منطقه عملیاتی از جمله شهید صیاد شیرازی، سرلشکر محسن رضائی و جمع دیگر از فرماندهان عملیاتی مبنی بر این که: برادر جاویدی، گردان شما در محاصره‌ی شدید دشمن می‌باشد. عقب‌نشینی کنید. این شهید بزرگوار پاسخ به آنان داد که: نمی‌گذارم اُحُد دیگر تکرار شود.

 

بوسه امام بر پیشانی تنها رزمنده
 پس از پیروزی این عملیات اکثریت فرماندهان و رزمندگان نزد حضرت‌ امام به تهران رفتند و سرلشکر رضایی موضوع را با حضرت امام در میان می‌گذارد. و حضرت امام بر پیشانی این شهید بوسه می‌زند.
شهید صیاد شیرازی می گوید در تمام دورانی که همراه رزمنگان و فرماندهان دفاع مقدس خدمت حضرت امام می رسیم، فقط یک بار دیدم که امام رزمنده ای را در آغوش گرفت و پیشانی اش را بوسید، و آن کسی نبود جز شهید مرتضی جاویدی یا همان «اشلو» ی معروف.

 در عملیات والفجر 2 پس از آنکه با مقاومت بی نظیر شهید جاویدی و همراهان محاصره شکسته شد و عملیات پیروز گردید. شهید جاویدی در مأموریتی به ارتفاعات 2519 و کدو حرکت کرد و در آنجا هم به مأموریت خویش عمل کرد.
 

شهید جاویدی پس از شهادت دوستانش در وصیت نامه ای می نویسد:

... نمی دانم چه کرده ام که شهید نمی شوم . شاید قلبم سیاه است. خدا رحمت کند حاج محمود ستوده را ، وقتی با هم صحبت می کردیم ، می گفتیم اگر جنگ تمام شود و ما زنده باشیم ، چه کار کنیم؟ واقعا نمی شود زندگی کرد و به صورت خانوادهای شهدا نگاه کرد... و این جاست که ما و جاماندگان از قافله نور باید بگوییم خوشا به حال آنان که با شهادت رفتند ...

عملیات کربلای 4 / باید انتقام دوستانم را بگیرم:

گردان فجر آماده عملیات بودند. مرتضی برادران غواص ، فرماندهان گروهان و نیروهای دیگر را آماده عملیات کرد.
در آن شب اروند جوش خروشی دیگر داشت. نیروها در کنار رود خانه مستقر شدند سپس غواصان به رودخانه افتادند و قایق ها هم حرکت کردند. چند دقیقه بعد دشمن تمام  سطح اروند را با تمام سلاحها بمباران کردند (عملیات لو رفته بود) تعدادی از بچه ها به شهادت رسیدند و تعدادی هم به آن طرف آب رسیدند .
 آب اروند آرام آرام پائین رفت و مرتضی نتوانست به آن سوی رودخانه برود تا صبح این موضوع ادامه پیدا کرد . تماس های بچه ها از آن طرف کم بود .

با تماسی که با شهید آزادی حاصل شد می گفت : زمان موعود و شهادت هر لحظه نزدیک و نزدیکتر می شود او در پشت بی سیم می گفت : هر وقت توسط دشمن اسیر یا شهید شدیم دیگر صدایمان را نخواهید شنید...
 تا اینکه دیگر جوابی نشنیده شد.
 دستور فرماندهی به خاطر بمباران شیمیایی منطقه را ترک کردند . برادرِ مرتضی در این عملیات مفقود شد .
پس از بازگشت به مرتضی گفتند: جهت تجدید رویحه باید به فسا برگردی
اما  او حاضر نشد به فسا برگردد و در جواب گفت: من باید در عملیات آینده تلافی کنم و جاویدی دیگر به فسا بر نخواهد گشت ...

مروری بر زندگی نامه سردار تنگه اٌحد شهید مرتضی جاویدی

ادای احترام صیاد شیرازی به اشلو
صیادشیرازی در یکی از سفرهایش به شیراز، سراغ مزار مرتضی را می‌گیرد تا می‌رسد به شهر فسا و بعد روستای جلیان.  از فاصله‌ی 50 متری مزار، از ماشین پیاده می‌شود. لباسش را مرتب می‌کند و با احترام کامل نظامی با قدم آهسته به سمت مزار می‌رود و آنجا دست راست را به گوشه‌ی کلاه نظامی می‌چسباند و فاتحه می‌خواند و هرچه بچه‌های سپاه فسا که از حضورش خبردار شده بودند از او می‌خواهند ناهار را آنجا بماند، می‌گوید من در ماموریتم و فقط به احترام مردی که امام به پیشانی‌اش بوسه زد، به اینجا آمده‌ام و باید بروم.

«شهید مرتضی جاویدی» سرانجام پس از مبارزات و مجاهدات خستگی ناپذیر در هفتم بهمن ماه 1365 در عملیات کربلای 5 پس از روزها تلاش و جهاد به آرزوی همیشگی خود رسید.